Aukera paregabe bat bihotzean grabatutako mezu batekin: “Sahara libre”
Mendebaldeko Saharako Selekzioko jokalari eta entrenatzaileek ilusio handiarekin ekin diote Donosti Cup txapelketari. Hala ere, argi dute beren herrialdea askatzeko borrokatu behar eta nahi dutela.
Mendebaldeko Saharako Selekzioko kide guztiek bihotzean grabatuta daramate bandera eta herrialde baten sentimendua. Haiek ez dute lehen pertsonan bizi izan zer den errefuxiatuen kanpamentuetan egotea, baina haien senideek bai, eta hunkigarria da nola transmititzen duten sentimendu hori joaten diren lekutara. Horren ondorioz, lotura gero eta estuagoa da, eta ez da inoiz eteten; izan ere, Taguio Jatri Saharako Kirol Federazioko Erakundearen arduradunak esan digunez, "errazena da zure familia bizi den leku berean bizitzea, eta ez bizitza paralelo bat bizi behar izatea". Orain aukera paregabea dute Donosti Cup bezalako nazioarteko txapelketa batean euren egoera ezagutzera emateko, eta aukera hori, zalantzarik gabe, ez dute alferrik galduko.
Guztiaren jatorria Mendebaldeko Saharako eskualdean gaur egun bizi den gatazka da. Nazio Batuek ez dute lurralde autonomotzat jotzen, eta gatazka ez da eteten. Gaur egun, lurralde horren zati handi bat Marokoren kontrolpean dago, eta lurraldearen gainerako zatia Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoak kontrolatzen du, Eremu Librea deiturikoa. Saharar guztiek helburu bera dute: Beren herrialdea askatzea. Gaur egun, eta duela 40 urte baino gehiagotik, saharar asko errefuxiatuen kanpamenduetan bizi dira. Beste batzuek, berriz, emigratu egin behar izan zuten duintasunez bizitzeko aukera izateko.
Donostiara iritsi direnetik, Mendebaldeko Saharako Selekzioko jokalari guztiek jarrera ezin hobea dutela erakutsi dute, irribarre bat oparituz egonaldia ahalik eta atseginena egiten ari diren pertsona guztiei. "Federazioko kide asko Euskal Herrian bizi gara, leku atsegina da jende zoragarriarekin, bagenekien modu bikainean hartuko gintuztela", esan digu Taguio Jatrik. Gainera, jokalariak zein entrenatzaileak "betirako eskertuak" daude Mendebaldeko Sahararen Fundazioak eta Donosti Cupek eman dieten aukera paregabearengatik saharar herriaren egoera ikusarazteko eta kontzientziatzeko. Horretarako, futbola bezalako arma boteretsu bat erabiltzea oso garrantzitsua dela adierazten dute.
Federazioari dagokionez, diasporan kirolaz arduratzen den saharar erakundea izateko aukera paregabea da. "Federazioaren helburua kalibre honetako txapelketa guztietan egotea da, sahararren kausa zer den sustatzeko", azaldu digu Mohamedek, Saharako Kirol Federazioko idazkariak. Gainera, Mohamedek salatu duenez, orain udan tenperatura altuekin "ezinezkoa da bizitzea".
Mendebaldeko Saharako Selekzioko jokalari guztiak Espainiako Estatuan edo Frantzian bizi dira, baina Federazioaren asmoa sahararren kanpamenduetatik bederatzi jokalari ekartzea zen, baina desio hori txapelketa hasi baino egun batzuk lehenago hautsi zen. Elkarren berri ez izan arren, Donostiara bidaiatzeko aukera izan duten jokalari guztiek ez dute zalantzarik izan bederatzi gazte horiei animoak eta babesa emateko mezuak bidaltzeko. Hori baita haien bizimodua; izan ere, elkar ezagutzea edo ez ezagutzea eta non jaio edo bizi izan diren jakitea baino haratago, denek borrokatzen dute sahararren kausaren alde. Hunkitu egiten du borroka eta sufrimendu luzearen ondoren beren aurpegietan ilusioa islatuta ikusteak, baina zoritxarrez, haien familietan sufrimenduak ez du etenik. Nahiz eta adin txikikoak izan, bizi duten egoeraz jabetzen dira, eta oso gazteak diren arren, beharrezkoa duten heldutasun maila erakusten dute. Horregatik, inoiz ez dira Mendebaldeko Saharako banderaz bereizten.
Denek dakite aukera paregabe hau aprobetxatu behar dutela, Donosti Cupean egotea, zalantzarik gabe, euren senideen lana eta esfortzurtik dator. Egin ahal izan dizkiegun elkarrizketa labur baina politetan, bakoitzaren amaieran, esker oneko mezuak bidali nahi izan dizkiete gurasoei, anai-arrebei, aitona-amonei eta lehengusu-lehengusinei. Hunkigarria da familiaz nola hitz egiten duten ikustea, haiek fisikoki hona etortzerik izan ez duten arren, euren espiritua eta bihotza jokalariekin daudelako.
Azkenik, azpimarratu behar da borroka guztiaz gain, gozatzera etorri direla, eta hori argi ikus daiteke haien jarreran. Beti irribarre batekin, txantxekin eta dantzekin, argi baitute sei egun hauek modu alai batean bizi nahi dituztela. Hainbat bisita eta elkarrizketa dituzte aurreikusita, eta horrek, ziur aski, ilusio handia egingo die beren izateko moduagatik; izan ere, pare bat jokalarirekin bakarrik hitz egin ahal izan dugun arren, horietako askok ere hitz egin eta parte hartu nahi zuten. Orain, partiduetan zein egunean zehar gozatzea eta Donosti Cup bezalako esperientzia paregabea bizitzea geratzen zaie, hori guztia "Sahara librea" oihua zabalduz.